خب. قاعدتاً قشنگ بود امّا چه کنم که هر چه می کنم از این آقای اشمیت خوشم نمی آید! جان به جانش کنی گل درشت است و. همواره قصد دارد حقایق مهمی را در باب جهان حالی مان کند...

با درودهای فراوانم به روان رفیق لیلی که بدم نمی آید به بهانه ی یک بحث پردامنه در این باب یک کافه ی دونفره ی دیگر با هم برویم!
:)