یادداشت سیده زینب موسوی

        اولین کتابی که از پوشکین خوندم، در واقع گوش دادم :)
قبل از نوشتن این مرور رفتم پیشگفتار کتاب رو از روی نسخهٔ الکترونیکی خوندم (این قسمت تو نسخهٔ صوتی خونده نشده) و تصویری که این پیشگفتار از پوشکین می‌داد به نظرم واقعا فراتر از اصل کتاب بود. در واقع اون‌طوری که فهمیدم گویا یه بخش قابل توجهی از آثار پوشکین به نظمه و نمی‌دونم شاید اصل قوتش تو این موارد باشه 🤔

به هر حال، من داستان‌های این کتاب رو در مجموع دوست داشتم، ولی خب به نظرم ساده و بی‌پیچیدگی بودن. 

این کتاب در واقع شامل چهار داستان کوتاهه، دختر سروان، بوران، تابوت‌ساز و متصدی چاپارخانه.
طولانی‌ترین داستان هم همین دختر سروانه که به نظرم قشنگ‌ترین هم بود و به نسبت، پیچش‌های داستانی خوبی داشت. ولی خب، بازم برای من در حد تعریف پیشگفتار کتاب نبود. البته این برام جالب بود که گویا این داستان بر مبنای یه ماجرای واقعی تاریخی نوشته شده (هر چند که برخلاف چیزی که تو پیشگفتار میگه من احساس نکردم اینجا پوشکین در طرفداری از دهقانان و بر ضد نجیب‌زادگان و دستگاه حکومت حرفی زده باشه 🤔).

داستان بوران واقعا عجیب بود، طوری که قشنگ بعد از تموم شدنش یه لحظه صوت رو متوقف کردم و گفتم:
What the 😶
😅
نمی‌دونم آخه چطور می‌شه که این‌طور بشه 😅 
انگار حداقل نیاز به یه مقدار توضیح بیشتر داشت!

داستان تابوت‌ساز نکتهٔ خاصی نداشت و خوب بود. 
داستان متصدی چاپارخانه هم خوب بود، با یه پایان تلخ و شیرین. 

در کل همون‌طور که گفتم این کتاب یه مطالعهٔ ساده و سرراسته و فکر می‌کنم برای وقت‌هایی که آدم حوصلهٔ کتاب‌های پیچیده یا اعصاب‌خردکن رو نداره گزینهٔ خوبی باشه.