یادداشت Melody

        ترجمه واقعا خوب بود و از نشر ملیکان ممنونم هم بابت کیفیت چاپش هم بابت ترجمه خوبش که خوانشش رو خیلی راحت و لذت‌بخش ساخته بود.

خب راستش واقعا نمی‌دونم چی باید راجب کتاب بگم، شاید اینطوری بتونم نظرمو بگه که: اگه برگردم عقب به هیچ عنوان نمی‌خرمش. قیمت نسبتا زیادی  که داشت ـالبته نسبت به حجم و جنس کتاب خوب بودـ برام مهم نبود، فقط می‌خواستم یکم قوی‌تر باشه، یا یه درسی تلنگری حتی حس "عشق"ی واقعی و زیبارو دریافت کنم.

انقدر نویسنده ادی (کارکتراصلی) رو کثیف کرده بود، که وقتی به عشق واقعی دست پیدا کرد اصلا اون عشق انگار برای خواننده اون حس "واقعی" رو ـ نه که توقع واقعی بودن عشق رو داشته باشم چون کتا ماهیتش فانتزی ـ تخیلی بود ـ بازم نداشت و خیلی احساس فیک بودن داشت، از بس که ادی الکی عاشق می‌شد، عاشقانه‌های یه شبه‌ی اذیت‌کننده و عاشقانه‌های مضحکی که آدم باورش نمی‌شد.
 آخر کتاب نوشته این کتاب ارزش عشق رو نشون میده، اما به نظرم این چیزی که خانم شوآف به تصویر کشید هر آشغالی بود جز عشق. شاید عشق هنری یکم، فقط یکم واقعی‌تر بود اما عشق ادی طنز بود.

انقدر نویسنده چرت و زننده خدارو می‌برد زیر سوال که آدم خنده‌ش می‌گرفت، و این حقارت ذهن نویسنده رو نشون می‌داد که کارکتر اصلی رو یه آتئیست بسازه. انقدر دلایل‌و اتفاقاتی که دال بر این موضوع می‌آورد بچه‌گونه بود که آدم می‌موند چی بگه. همین یه دلیل کافیه که نیم ستاره هم بهش ندم. 
درسته، خوب بود که به مذهبیت خشک و افراطی پدرمادر ادی اشاره کنه و این موضوع که این فقط باعث زدگی میشه، اما نه که ماهیت خود خدا رو زیر سوال ببره! کاش این کار تعفن‌برانگیزو چرت رو نکرده بود.

من هر کتابی می‌خونم بهم درس‌هایی میده، هر نوع ژانری باشه. اما این کتاب؟ شاید تنها درسی که بهم داد زندگی هنری بود که یه چندتا پیامد داشت، اما بقیه‌ش مسخره بود و هیچی بهم یاد نداد، یا حتی تلنگری کوچک نبود.

اما اگه عادلانه به قضیه نگاه کنیم نمی‌تونم نیم ستاره بهش بدم چون یه سری استانداردها واقعا خوب ایفا شده بودن: شخصیت‌پردازی‌ها ـ چه ظاهری چه شخصیتی ـ، فضاسازی‌های دقیق و خوب، و سیر داستانی که توی دوره‌های زمانی مختلفی اتفاق می‌افتاد و حس جالبی به کتاب بخشیده بود و همچنین، آخر تقریبا غیرقابل حدس کتاب، و بیان دقیق و روشن احساسات با استفاده از قلم قوی نویسنده، همه و همه خوب بودن. شاید برای اینا یه ستاره و نیم باید داد، یا حتی بیشتر اما بیشتر از این واقعا نمیشه ارفاق کرد نسبت به ضعف‌هاش، خصوصا دومی غیرقابل قبوله.

در کل؛ زیاد پیشنهادش نمی‌کنم، وقت تلف کردنه. کتاب‌های تخیلی زیباتر و قوی‌تر از این هم هستن. نه که پشیمون باشم از خوندنش، اما خوشحال و راضی هم نیستم و اگه برگردم عقب نمی‌خرمش.

در آخر هم برات متاسفم خانم ویکتوریا شوآب، برام مهم نیست چقدر خط داستانی قوی بود یا چیزای دیگه، اما همون نقاط ضعف خصوصا اون دوتایی که قید کردم، کافیه تا بگم واقعا برات متاسفم، واقعا متاسفم.