یادداشت

        این کتاب رو از دو جهت می‌شه بررسی کرد. یکی داستانش و یکی قلم نادر ابراهیمی.
در مورد داستانش فقط می‌تونم اینو بگم که دقیق نمی‌دونم چند درصد با واقعیت رو به رو هستیم و چند درصد با تاثیرات ادبی، اما خب چیزهای جدیدی خوندم و به نظرم برش‌های جالبی انتخاب شده بود.

اما از دید قلم
قلم نادر ابراهیمی برای من بسیار شیرینه. و به نظرم انتخاب کلمه و جهانی که می‌سازه انقدر دوست‌داشتنیه که نه تنها میشه همراهش شد که میشه ذهن رو هم از چیزهای دیگه خالی کرد! به نظرم یکی از شاخصه‌های اصلی قلم نادر ابراهیمی نوشتن از محبت و عشقه! و برام جالبه در کتابی که عاشقانه نیست هم باز در بخش‌های مرتبط به عاطفه این توانمندی رو به رخ کشیده و البته در مفاهیمی مانند عدالت‌خواهی هم همون نادر ابراهیمی معروف رو می‌بینیم.

برای نظر بهتر باید جلد دوم رو هم خوند اما این نظرم بعد از اتمام جلد اول بود.