یادداشت dream.m

        این نمایشنامه سیاسی ترین اثر بیضایی عه، لحن ساده و پیام خیلی گل درشت و رویی داره. اما همین پیام گل درشت رو با شکل سمبلیک جذابی ارائه کرده. بیضایی در استفاده از صندوق برای بازیگرها، ظاهرا از نمایش های تخت حوضی و رقاصی قدیمی وام گرفته. به خوبی مشخصه که ایشون از وضعیت سیاسی و اجتماعی جامعه خودش آگاه بوده و توانایی آسیب شناسی داشته. بهرحال کار باارزشی عه. درسته که لحن شورانگیز و زبان باستانی نمایشنامه های دیگه رو نداره و احتمالا رو بودن پیام سیاسی توی ذوق بزنه، ولی بازم جذابیت داره و باید خونده بشه. در مقایسه با نمایشنامه های متعهد دیگه از دهه چهل که خوندیم، بیضایی خلاق تر و باهوش تر نوشته .