یادداشت زهرا رستاد

        با این کتاب نظرم درمورد آگاتا مقداری تغییر کرد..

در این کتاب با همه خوبی هایش، بازهم پوآرو به طور کامل خواننده رو درجریان سرنخ‌ها قرار نمی‌داد، ولی از کتاب قبلی که از آگاتا خوندم وضعیت بهتری داشت..
اضافه گویی ها کمتر بود و همینکه ماجرا به طور مستقیم از زبان پوآرو بیان نمی‌شد را پسندیدم :))
ولی از طرفی بازهم شامل سوال‌های بی معنا و عناصر انحرافی زیادی بود..

درحد سه تا از معماهای اهالی فرنلی رو درست حدس زدم، ولی معمای اصلی خیلی جالب به پایان رسید، کلا فکرم اون سمتی نرفته بود ..

آگاتا جان حلال کن بابت حرفهای قبلیم ولی بازم میگم شخصيت پوآرو به شدت روی اعصابه و اصلا ازش خوشم نمیاد😬