یادداشت فروغ شفیعی کیا

        اولین بار که چشمش به کتابخونه‌م افتاد به همین کتاب اشاره کرد و گفت خوندیش؟و در جواب منفی که از من گرفت پیشنهاد خوندن هر چه سریع‌ترش رو به من داد.
دفعات بعدی هم تاکید و یادآوری و ابراز ناامیدی از اینکه چرا به حرفش گوش نمی‌دم...
این هفته که خوندنش رو با میل خودم شروع کردم خوشحال بودم که یک جورایی رفع تکلیف هم کرده‌ام و می‌تونم بالاخره بهش بگم که این کتاب هم خونده شد!
الان اما سی دقیقه از اتمامش می‌گذره و حقیقتا خجلم که چرا آنقدر دیر به حرفش گوش دادم و نفهمیدم چی میگه و چرا آنقدر تاکید می‌کنه!=)...
خلاصه شما هم اگر هنوز نخوندیدش بهش یه شانس بدید پشیمون نمی‌شید.