یادداشت آروشا دهقان

        ایده‌ی اصلی کتاب اینه که اندیشیدن و کار کردن ربط خاصی به هم ندارند و قرار نیست مثل قرون گذشته و یونان باستان، یک عده بی‌کار بشینن یک گوشه، خیلی دراماتیک به افق خیره بشن، درباره‌ی همه چیز فکر و خیال‌پردازی کنند و بعد بهشون بگیم دانشمند و فیلسوف. یک نفر می‌تونه با دستان روغنی و وسط تعمیرگاه هم فکر کنه و اتفاقا بهتر از اون دوست گوشه‌نشینمون در یونان باستان موفق به کشف فلسفه‌ی کارکرد جهان بشه. هرکس هم این وسط زور بزنه که کار و اندیشه رو از هم جدا کنه بر عبث می‌پاید.
من کتاب رو دوست داشتم. ایده‌ی کلیش جالب و البته تاحدی بدیهیه (حداقل برای نسل ما و جهان امروز) ولی یک جاهایی احساس می‌کردم که بسیار ایده‌آل‌گرایانه به وقایع نگاه کرده.
خواندنش رو پیشنهاد می‌کنم اما انتظار نداشته باشید که وقتی به پایان رسید دنیاتون دگرگون شده باشه.