یادداشت تارا تیموری

        این کتاب محشر و حتی شاهکار بود.(متاسفانه بیشتر از کتاب پیکارگسل)
باهاش می‌شه گفت زندگی کردم. وقتی یکی می‌مرد ناراحت می‌شدم با خنده هاشون می‌خندیدم و هر کسی که اقدام به خیانت می‌کرد را در دلم لعن و نفرین می‌کردم.
فضا سازی داستان بسیار زیبا و کارآمد بود بر خلاف بقیه که مثلا می‌گفتن این اینجا بود و اون اونجا این کتاب مثلا می‌گفت کوه بر دریا خیمه زده بود.
با هر جمله احساساتشون توضیح داده می‌شد بدون اینکه در کتاب وقفه ای ایجاد کند.
کلا می‌تونم بگم محشر بود. خود داستان که اصن شاهکار
و با متن آخر نویسنده واقعا دلم درد گرفت و خوش حال شدم که این دنیا دیگه به سیاه پوست ها ظلم نمی‌کنه.
درواقع در این داستان هر کسی که پوستش خیلی سیاه باشه مورد لعن و نفرین قرار می‌گیره و چون کل داستان در آفریقا رخ می‌ده کسایی که کمتر سیاه هستن اشراف زاده حساب می‌شن. برای همین این کتاب خیلی به دلم نشست چون واقعا تشبیه خیلی خوبی به کار برده بود.