یادداشت parniya

        این کتابو حدود دو سه سال پیش خوندم، و اون موقع برام بد نبود—در واقع، خوب بود. داستانش یه حس متفاوت داشت که جذبم کرد، مخصوصاً چون فضای تخیلی داشت و من فانتزی دوست دارم. درباره‌ی دختریه که به‌طور ناگهانی نامرئی می‌شه و تصمیم می‌گیره از این قدرت عجیبش برای کشف رازهای اطرافیانش استفاده کنه. یه‌جور ترکیب از مدرسه، راز، و یه قدرت خاص بود که هم سرگرم‌کننده بود، هم یه‌کم اخلاقی.

البته الان که بیشتر کتاب‌های فانتزی و پیچیده‌تر می‌خونم، حس می‌کنم اون‌قدر قوی نبود. بیشتر مناسب همون سنین نوجوانی بود که دنبال یه داستان متفاوت و کمی رازآلود می‌گردی. ولی بازم نمی‌تونم انکار کنم که اون موقع برام تجربه‌ی جالبی بود.

و راستش، الان هم شاید بخونمش و حوصلم سر نره. چون اون فضای مدرسه‌ای و حس کنجکاوی توی داستان هنوزم یه‌جور جذابیت داره. نه اون‌قدر که بخوام دوباره با هیجان بخونمش، ولی اگه دنبال یه چیزی سبک و سرگرم‌کننده باشم، می‌تونه گزینه‌ی بدی نباشه.

در کل، کتابی بود که توی زمان خودش خوب جواب داد. نه شاهکار، ولی یه داستان قابل‌قبول برای سنین نوجوانیو برای من، یه خاطره‌ی قابل احترام از دوران کتاب‌خوانی‌م.