یادداشت مهدی تیموری نهاد

        روش نوشتن بوکفسکی (پشت سر هم سوارکردن وقایع و تند پیش‌رفتن داستان و البته توصیفات کم) بسیار جالب است.
در کتاب همه مست هستند ، بی‌ادبند ، احترامی برای هم قائل نیستند، بدند و ذره‌ای مهربانی ندارند. برایم سوال شده که یک نویسنده چرا باید همچنین شخصیت‌هایی پرورش بدهد؟
پایان داستان واقعا حالم را گرفت و کتاب را خراب کرد، جنبه‌ی تخیلی داستان هم ضعیف بود و الکی آمد و الکی رفت. یک نکته جالب کتاب هم تلمیح به نویسنده‌های معروف و کتابهایشان بود. البته در کل ، سبک نوشتن بوکفسکی واقعا متفاوت و البته مفید بود! ( توصیفات کم ، سرعت بالای رخداد اتفاقات)
ترجمه پیمان خاکسار عالی بود، حرف‌های فلسفی شخصیت اصلی ، از معدود نقاط قوت کتاب بود.