یادداشت سَمی

        خیلی بد است که هرگز نمی‌دانیم حال و روز خوش ما را به کجا می‌کشد،چون اگر می‌دانستیم مطمئنا می‌شد کمی از بار غصه‌هامان کم کنیم.
.
هرگز نمی‌شود به بدبختی عادت کرد،باور کنید،چون ما همیشه مطمئنیم که بلای فعلی آخری است،گرچه بعدها،باگذشت زمان متقاعد می‌شویم_با چه احساس فلاکتی!_که هنوز بدتر از این در راه است...