یادداشت violet sorrengail

        ۵ سال پیش این کتابو خوندم، وقتی ۱۰–۱۱ سالم بود، و باید اعتراف کنم که جذابیتش برای من غیرقابل توصیفه. هنوز وقتی به اون حس و شور و هیجانی که اون موقع داشتم فکر می‌کنم، دلم می‌خواد دوباره برم و از نو تجربه‌ش کنم. 
داستان یه جورایی نزدیک به ژانر ترسناکه، ولی نه کاملاً ترسناک؛ شاید اون موقع برای بچه‌های هم‌سن و سال من کمی استرس‌آور بود. یادمه بعضی صحنه‌ها قلبم سریع می‌زد و واقعاً حس استرس و نگرانی رو تجربه می‌کردم. پایان کتاب اما خیلی متفاوت بود؛ اونقدر تاثیرگذار بود که باعث شد گریه کنم و هنوز بعد از این همه سال، وقتی یادش میفتم، احساساتم دوباره زنده می‌شه.
با این کتاب، نه تنها با یک داستان مواجه شدم، بلکه با حس و تجربه‌ای روبه‌رو شدم که نشونم داد چقدر ادبیات می‌تونه قلب و ذهن یه کودک رو تحت تأثیر قرار بده. با گذشت این همه سال، هنوز هم حس می‌کنم این کتاب یه جایی در دل من داره که نمی‌تونه فراموش بشه و همیشه وسوسه‌ام می‌کنه که دوباره به اون دنیای پرهیجان برگردم.