یادداشت

        نوشتار کتاب شبیه قلم خانم گلی ترقی بود. همه‌ش حس می‌کردم درخت گلابی گلی ترقی دارم می‌خونم. مدل روایت، شخصیت پردازی، زنانگیش، توصیف جزییات...
و یه حسرت عمیق جاری تو کل کتاب که باعث می‌شد مثل دندونی که درد می‌کنه ولی هی زبون می‌زنی چون دردش معتاد کننده است پیش بره کتاب.