یادداشت محمدرجا صاحبدل

        این اولین کتاب از مرجان شیرمحمدی بود که خواندم. نامش برایم جذاب بود. مختصات رخداد داستان مورد علاقه‌ام بود. دهه پنجاه و پیش از انقلاب، خانه‌ای که دورتادور اتاق دارد و در هر اتاق یا دو اتاق خانواده‌ای زندگی می‌کند. مردمی از قشر ضعیف و آسیب‌پذیر که زن‌هایشان جایگاهی قابل پیش‌بینی داشتند؛ توسری‌خور، تنها، بی‌کس، غریب. اما نوع پرداختن به شخصیت‌های زن حال بد کن نیست. جالب آنکه شخصیت اثرگذار در روند داستان هم یک زن است؛ پری. زنی که همه فکر می‌کنند شیرین عقل است ولی اصلا چنین نیست. 
کتاب را با صدای نویسنده از طاقچه شنیدم، همین بر جذابیت داستان افزود.

از طرح جلد کتاب بارگذاری شده خوشم نیامد. تصویری که برای نسخه صوتی انتخاب شده بود گویاتر بود. زنی در پس یک در چوبی قدیمی که از پس شیشه شکسته قرارگرفته در نیمه بالای در بیرون را نگاه می‌کند.