یادداشت ماه آسمان

        افسوس که فقط یک جلد از داستان های نیکولا را خوندم،یاذمه انقدر نقاشی هاش را دوست داشتم که در عالم کودکی از روشون اتود میزم،که هنوز هم این اتود ها موجود هستند.
یک دوست پلید داشت! به نام آنیِن اگر درست یادم باشه،تو‌خیالاتم اون همیشه نقش منفی رویا هام بود...
عجب روزگاری...یادش بخیر...کاش میشد دوباره بچه شد...