یادداشت

        ۳.۵ ⭐️
'تاوان' یه داستان جنایی روان‌شناختیه که محتوای کتاب بیشتر روی بخش روان‌شناختیِ داستان سواره. من موضوعش‌و، شخصیت‌پردازی و داستان‌هاشون‌و دوست داشتم. طوری‌که نشون داد زدن حرف بدون فکر موقع ناراحتی چه‌ تاثیر عمیق و مخربی می‌تونه روی زندگی یک نفر داشته باشه، واقعاً برام ترسناک و تکون‌دهنده بود. واقعا ترسناکه که شاید کلماتی که از نظر ما عادی و درستن، می‌تونن تا این حد ریشه‌دار بشن تو زندگی و شخصیت یک نفر.
ترجمه هم روون و خوب بود.
تنها چیزی که باعث می‌شد کتاب با وجود همه‌ی اینا برام اصلا کشش نداشته باشه -خصوصا اواسط داستان- و خوندنش دو ماه :)))) طول بکشه، نوع روایت بود. با اینی که هر فصل به یک راوی اختصاص داده شده بود، نتونستم ارتباط بگیرم. با اینکه یک اتفاق با دیدگاه‌های متفاوت بیان می‌شد و این باعث می‌شد خواننده اشراف کامل داشته باشه به داستان و شخصیت‌ها، اما اینکه یک اتفاق تکراری از جانب همه‌ی کاراکترها روایت بشه -هرچقدر هم که همراه زندگی شخصی‌شون بشه- برای من بشخصه از یه جا به بعد خیلی خسته‌کننده شد.
پایانش هم خیلی عجیب بود برام. که چطور انقدر به حل شدن یکی از معماهای اصلی داستان که قاتله، سطحی پرداخته شد؛ انگار که دیگه چون آخرشه، باید یه جوری این مسئله هم جمع‌وجور بشه. درسته که تمرکز بیشتر روی بُعد روان‌شناختی بود، اما همه‌چیز درباره‌ی قاتل و معماش خیلی ساده بود.
در کل اگر روند و پایان متفاوتی می‌داشت، شاید خیلی بیشتر دوستش می‌داشتم؛ اما باز هم داستانش درس زیادی بهم داد و ارزش یک بار خوندن رو داشت.