یادداشت پرسفونه‌ی یک هادس خیالی

        این کتاب رو وقتی که خوندم یک 10/10 واقعی بود برام.

طولانی و عمیق و خفن ولی وقتی جلد بعدیشو شروع کردم اونقدری که این یکی جذبم کرد اون نکرد در نتیجه رهاش کردم، در حقیقت اون چیزی که من از این کتاب میخواستم در پایان بهش رسیدم و واقعا دلیلی برای این که بیشتر از اینا خودمو درگیر فراز و نشیب های عشق الهی گابریل بکنم نداشتم.
با این که آنچنان روحیه‌ی اطیف و شاعرانه‌ای ندارم این کتاب اینقدر که از کمدی الهی تعریف کرد که یکی از هدفای کتابخونیم خوندن کمدی الهی شده.

در مورد مجموعه فیلمی که از این کتاب ساخته شده باید بگم که چرت ترین و بیخود ترین بازیگر ها که حتی ذره ای شباهت به توصیفات کتاب نداشتن انتخاب شده بودن، جدا از اون بازیگری و کارگردانی هم افتضاح بود و واقعا یک خیانت به خود آدم و البته اینترنته اگه بخواد یک‌ درصد حتی برای پاسخ به کنجکاوی  اونو دانلود کنه و ببینه و کلا به نظرم ساختن فیلم از روی این مجموعه کار چرتیه چون از لحاظ سیر داستانی خیلی کلیشه ایه و اگه صرفا داستان براتون مهمه شاید اینقدر که من دوسش داشتم نداشته باشین.
از این کتاب کلی حرفای زشت آلمانی و ایتالیایی هم یاد گرفتم 😂😂😂 و دقیقا وقتی داشتم این کتابو میخوندم که تازه ایتالیایی رو شروع کرده بودم و اینقدرررر بهم روحیه میداد این که کلی در مورد ایتالیا و ایتالیایی حرف میزنن (دختره دانشجوی زبان و ادبیات ایتالیایی بود و پسره هم که استادشه) و سرعت درس خوندن من اون موقع خیلی زیاد بود 🚶🏻‍♀️

در کل بخوام بگم کتابه واقعا به اون چیزی که من از یک رمان عاشقانه میخواستم ( با فاکتور گیری از صحنه های +۱۸ که در ادبیات آمریکا طبیعیه) نزدیک بود.