یادداشت عطیه عیار

                یکی از جذاب‌ترین قصه‌های این مجموعه بود که خوندم. هم داستانش خوب بود و سن و سال نداشت، هم نثرش خوب بود. آدم با خیال راحت می‌تونه بده به نوجوونش بخونه.

این داستان شوهر بهونه‌گیر رو خیلی خلاصه و در دوران امروزی مادرم برام تعریف کرده بود. مردی که دقیقا به خاطر بهونه‌گیری‌هاش هیچ زنی طاقت نمیاورده باهاش زندگی کنه و آخر سر یه همسر اصفهانی زبر و زرنگ مرد رو از رو می‌بره. نمی‌دونم از کجا شخصیت زن داستان اصفهانی میشه ولی پرچم اصفهانیا رو حسابی برد بالا. 😄