یادداشت موهبت سلمانی

                من به این کتاب احساس نزدیکی زیادی داشتم.شاید چون ورزشکارم شاید چون اتاقی که برای این دختر افتاده کابوس منه.دقیقا حسشو درک می کنم وقتی یه ورزشی انجام میدی از دست دادن پاهات میشه کابوس زندگیت و بد ترین اتفاقی که ممکنه برات بیوفته.
کتابش جالب و غمگین بود و در آخر شاد تر شد.جالب اینه که وقتی پای مصنوعی شو گرفت(اون که مخصوص دو بود)انتظار داشتم تو یک رقابت دیگه شرکت کنه و یک رکورد بزنه میدونی برای خودش میگم ولی کاری که کرد باحال بود.اولین کاری که با پای جدیدش کرد کمک به دوست تازه ای بود که از نظر شرایط به اندازه ی خودش خوش شانس نبود