یادداشت مصطفا جواهری

        خانم کاردانی در این کتاب طی چهار بخش حادثهٔ منا را شرح می‌دهد. از زبان شاهدین که روز عید قربان آن حادثه را از نزدیک لمس و تجربه کرده اند؛ از زبان همسفرها که همراه با عزیزشان به این سفر رفته و تنها به خانه‌شان بازگشته‌اند؛ از زبان گروه تفحص شهدا که از اولین لحظات حادثه مشغول امداد رسانی بوده و تا آخرین فرصت به دنبال شهدا مشغول جست وجو بوده‌اند (که این بخش واقعا مخاطب را نابود می‌کند...) و در پایان از زبان خانوادهٔ شهدا که در ایران، حوادث بعد از این فاجعه را روایت می‌کنند.
کتاب از چند جهت حائز اهمیت است. اول اینکه می‌شود گفت تنها اثر تولیدشده دربارهٔ این فاجعه است. فاجعه‌ای که به طور عجیبی دارد فراموش می‌شود. دوم اینکه نویسنده برای رسیدن به یک اشراف کامل بر موضوع، به روایت نهادهای رسمی بسنده نکرده است. و سوم اینکه روایت‌ها دست اولند و غیرتکراری.
این کتاب را با رفقای عزیزم در گروه «سه‌کتاب» به همراهی خانم کاردانی خواندیم.
و یک سوال: کتابی که ارزشمند و مفید است، و بیش از سه سال از چاپ آخرش می‌گذرد و دیگر در کتابفروشی‌ها موجود نیست، چرا توسط ناشر تجدید چاپ نمی‌شود؟ چرا سوره‌مهر آثارش را می‌کُشد؟