یادداشت محمّد صالحی بابادی

        کتاب دارای یک ایدۀ بسیار پسندیده و کلیدی است و نویسنده در انتخاب ایده، سلیقۀ خوبی به خرج داده و سعی کرده به یکی از مهم‌ترین سؤال‌های زندگی هر انسان پاسخ دهد: فلسفۀ خلقت انسان چیست؟
با وجود آنکه ایدۀ کتاب بسیار مهم و کلیدی است، در کتاب، مشکلاتی دیده می‌شود:
۱. در حرکت‌گذاری متون عربی، اشکال‌های بسیاری دیده می‌شود و ای کاش بازبینی می‌شد.
۲. ای کاش نویسنده با ذکر جملۀ «کُنتُ کَنزاً مَخفِیّاً» (ص ۶۶ کتاب)، به اعتبارسنجی آن نیز می‌پرداخت؛ زیرا این جمله از نظر اعتبار به عنوان یک روایت و حدیث قدسی، به‌غایت محلّ مناقشه و اشکال است. به‌نظر می‌رسد مقتضای یک تحقیق و پژوهش منصفانه، آن است که حداقل روایت‌ها و احادیث کلیدیِ آن، اعتبارسنجی شوند.
۳. برای بعضی از روایت‌هایی که در کتاب ذکر شده، هیچ منفی نگاشته نشده (به عنوان نمونه: ص ۶۶ و ۸۹ و ۹۰ و ۹۵).