یادداشت عین جوادزاده

        وقتی هرگز دروغ نگو رو می‌خونی، اولین چیزی که جلب توجه می‌کنه تعلیق و رازهایی‌ست که نویسنده به تدریج باز می‌کنه. اما وقتی جلوتر میری، یه جاهایی می‌بینی که اون «ابزار افشاگری نوارها» خیلی مثل یه میان‌بر دست‌به‌دست شده — انگار نویسنده برای راحت کردن خودش اون رو گذاشته وسط داستان. بعضی پیچش‌ها هم وقتی برمی‌گردی به عقب می‌بینی چند تا علامت یا نشونه‌ش از اول بوده، نه اونقدر که واقعاً غافلگیرت کنه.

شخصیت‌ها خوبن، ولی بعضی‌هاشون می‌تونستن بیشتر عمق داشته باشن. مثلاً اتان خیلی می‌تونست پررنگ‌تر باشه. تصمیمایی که بعضی شخصیت‌ها می‌گیرن هم بعضی وقت‌ها عجیب به نظر میان — مثل این که بدون فکر عمیق کاری می‌کنن که باعث مشکل میشه. وقتی به پایان می‌رسی و نوار آخر باز میشه، انتظار داری حتی بیشتر محو بشی، ولی گاهی اون افشای بزرگ با ذره‌هایی از ضعف همراهه که حس می‌کنی کاش نویسنده این قسمت رو بیشتر پرداخته بود.

ولی با همه این‌ها، کتاب رو نمیشه دست گذاشت. لحظاتی داره که واقعاً قلبت می‌تپونه، سوالاتت زیاد میشه و دوست داری تا آخرش بری. پس اگر دنبال یه تریلر معمایی با دستاوردهای نه چندان بی‌نقصی هستی، هرگز دروغ نگو قطعاً ارزش خوندن داره.

نمره کلی من به این کتاب: ۳.۵ از ۵

دلایل: نقاط قوت داستان در تعلیق، سرعت روایت و غافلگیری‌هاست. ولی نقاط ضعف  شامل بعضی سرنخ‌های پیش‌بینی‌پذیر، گاها اجتناب‌های منطقی شخصیت‌ها و برخی حقه‌هایی که خیلی آشکار هدایت به سمت نتیجه دارن.
نمره‌های تک‌بعدی (از ۱ تا ۵):
داستان و طرح	۴	:طرح جذاب و پر از پتانسیل رازآلود دارد
شخصیت‌پردازی	۳.۵	:شخصیت‌ها قابل درک‌اند، اما عمق بعضی کمتر 
خلاقیت در روایت	۳.۵	:استفاده از نوارها و زمان موازی قوی است، اما بعضی پیچش‌ها کمی کلیشه‌ای‌ هستند
تاثیر احساسی	۳.۵	:خواننده رو می‌کشه تا اخر، اما گاهی احساسات خیلی عمیق ایجاد نمی‌کنه
منطق داستان	۳	:در بعضی بخش‌ها تناقض یا «راحت بودن قبول» وجود دارد