یادداشت مریم شفیق

        اگر قرار باشه به داستانی بعلت عادی بودن، معقول بودن و متعادل بودن عشق بورزیم... من "ترغیب" رو انتخاب میکنم!
در ترغیب خبری از عشق مقدس خواهرانه، روابط خانوادگی کامل و بی نقص، دوستانِ جان فدا و عشاقی که تا ابد منتظر هم می مونند، نیست.
این داستان، یک داستان بسیار واقعی از یک خانواده‌ی واقعی با یک سری مشکلات و درگیری های واقعیست. آدم ها خاکستریند، سبک سر و خود خواهند ولی لزوماً بد یا خوب نیستند... صرفاً انساند. دختر نقش اول هم دختر کامل و بی نقصی نیست ولی تلاشش رو میکنه تا کار درست رو انجام بده و البته این موضوع بدین معنا نیست که همیشه بهترین تصمیم ها رو میگیره ولی در نهایت عقل و نوع دوستیش، دست به دست هم میدن و به دادش میرسن.
این حجم از عادی بودن و در عین حال، آموزنده و دلچسب بودن شاید بجز جین آستین، از کسی بر نیاد.