یادداشت ویلیآم؛

        من قبلاً انقد احساساتی نبودم، انقد سرکتابا گریه نمیکردم تهش یه آه میکشیدم کتابو پرت میکردم اونور. نمیدونم سر خوندن این کتاب چه مرگم شد. وقتی تمومش کردم که دیگه نفهمیدم چقدر گذشت تا از گریه کردن خسته شدم. واسه دفعه دوم که شروعش کردم هر بار ویل و استلا با هم حرف میزدن ، من میزدم زیر گریه.

داستانش جالب و متفاوت بود(و البته اشک ریزون) و به نظرم برای ۱۲+ سال باید باشه