یادداشت راضیه محمدی

        جلد دوم کتاب به ادامه خاطرات جنگ می‌پردازد. این بار دیگر کمتر از حاشیه‌ها می‌گوید. کم کم به دل عملیات می‌رود. از عملیاتی که در آن مجروح می‌شود می‌گوید، همانطور که دلش می‌خواسته مجروح می‌شود، پر از درد. بعد از آن داودآبادی به جبهه‌های شلمچه می‌رود خاطرات کاملا دردناک می‌شوند. همان‌جاست که دعا می‌کند که ای کاش شهید نشود و تمام خاطراتش را ثبت کند. و در انتها رحلت امام بزرگوار. که این اولین باری بود که با خواندن خاطرات روز رحلت امام تمام لحظات را درک کردم. چرا که تماما در روز شهادت شهید رئیسی چشیدم.