یادداشت محمد صدرا شعیبی

        شازده کوچولو گل زیبایی داشت، ولی آن گل پژمرده شد...
شازده کوچولو روباهی داشت، که از همه ی روباه های دیگر برایش ارزشمند تر بود، اما روزی با او وداع کرد...
در نهایت خود او هم آرام و بی صدا بر روی شن های بیابان افتاد ...
اما شازده کوچولو درس بزرگی به ما میدهد: 
همه چیز روزی از بین می‌روند، اگر چیزی را فراموش نکنیم، حتی اگر در کنارمان نباشد، جای او همیشه در قلب ما خواهد ماند ...
مثل خلبان که هنوز هم آن پسر مو طلایی را فراموش نکرده...