یادداشت محمدرضا ایمانی

        فکر میکردم بیشتر تاریخی باشه و کمتر رمان، ولی متأسفانه -شایدم خوشبختانه- بیشتر رمان بود و کمتر تاریخ. روایت هم روایت تمیزی بود غیر از اینکه یه جاهایی به نظرم دیگه زیادی روایت‌ها پس و پیش شد و این باعث میشد یذره آدم گیج بشه.
در مورد داستان هم باید بگم که علی‌رغم اینکه اکثر نویسنده‌های ایرانی از نظر داستان لنگ میزنن اما آقای بایرامی تونسته بود یه داستان سطح متوسط به بالا رو به خوبی در بیاره و به نظرم در کنار نثر خاصشون، داستان هم جزو نقاط قوت این کتاب محسوب میشد.