یادداشت مریم پیروی

        به درستی این اثر را ضدجنگ دانسته‌اند! نه به خاطر سخنرانی‌های گاه و بی‌گاه راوی در جای‌جای داستان (که واقعا نقطه ضعف بزرگی است)، بلکه به خاطر تصویر زنده و منزجر‌کننده‌ای است که از جنگ نشان می‌دهد. در این داستان، سربازان می‌جنگند بدون آنکه بدانند برای چه انسان‌ها را می‌کشند، ارزش‌های انسانی‌شان را از دست می‌دهند و ذره‌ذره نابود می‌شوند. این اثر یک شاهکار ادبی نیست، بلکه نقطه‌ی ننگی است بر پیشانی جنگ‌های غیرمقدسی که هنوز هم ادامه دارند.
پ.ن: اگر روزی این کتاب را خواندید، بعدش یا قبلش یک اثر تحسین‌شده درباره‌ی دفاع مقدس هم بخوانید. خودتان چیزهایی دستگیرتان می‌شود که... .