یادداشت دریا

        این یادداشتو سال ۱۴۰۰ نوشتم:
من یه نظریه دارم. یه کتاب خوب لزوما کتابی نیست که بشه باهاش گریه کرد اما کتابی که گریه‌م بندازه حتما کتاب خوبیه، اگه درعین گریه انداختن بتونه بخندوندم اون کتاب فوق‌العاده‌ست. خدمتکار از اون فوق‌العاده‌هاست.
موضوعش تبعیض نژادیه و داستانش نزدیک به واقعیته. آخر کتاب، نویسنده‌ش از خودش نوشته. هر چند فصل یه بار راوی عوض می‌شه. فکر کنم روایت داستان بین سه نفر، ایبیلین، مینی و خانم اسکیتر می‌چرخه.
دورانیه که سیاه‌پوستا به عنوان خدمتکار استخدام می‌شن اما باهاشون خوب رفتار نمی‌شه، تفکیک جنسیتی همه‌جا هست و درصورت رعایت نکردنش بهشون ظلم می‌شه؛ اما کسانی هم هستن که بخوان وضعیتو تغییر بدن. بچه‌های سفیدپوست رو خدمتکارای سیاه‌پوست بزرگ می‌کنن. اما بعدش اون بچه‌ها می‌شن یکی شبیه مامانشون؟ یا جلوی ظلم وایمیسن؟
بیشتر از داستان نمی‌گم که خودتون بخونید. مزه‌ش می‌ره. من یه جاهایی‌ش گریه کردم، اشک شوق ریختم و خیلی جاهاش بلند بلند خندیدم و ذوق کردم و بعضی وقتاش هم با استرس سرعتمو بردم بالا که ببینم حالا چی می‌شه؟؟؟
بسیار دوستش داشتم و خوندنشو پیشنهاد می‌کنم. به امید روزی که هر نوع تعصبی ریشه‌کن بشه.
ترجمه‌ش خوب بود، اشکالات ویرایشی‌ش کم بود.
فیلمش هم ساخته شده(the help) و اون هم فوق‌العاده‌ست. خیلی خوب ساخته شده. هرچند هیچ‌وقت فیلم به پای کتاب نمی‌رسه، اما این فیلم واقعا عالی بود. ببینیدش.