یادداشت روژان صادقی

        چند وقت پیش داشتم برای دوستم تعریف می‌کردم که من از بین تمامی اساطیر یونانی، چقدر پرومتئوس رو از همه بیشتر دوست دارم. پرومتئوس یه قدرت خاصی داشت که منحصر به خودش بود؛ قدرت دیدن آینده. با اینکه می‌دونست در آینده، انسان‌ها چه بلایی سر خودشون میارن و چه جوری از آتیش سوءاستفاده می‌کنند ولی باز با این حال برخلاف دستور زئوس عمل کرد و آتیش رو بهشون هدیه داد. برای همین داستان پرومتئوس بیشتر از اینکه صرفا یه داستان اساطیری جالب باشه، برای من سمبلی از امید به انسانیت و آینده‌ست. 

اینارو که براش تعریف کردم گفت سید تو که انقدر پرومتئوس رو دوست داری چرا آتش دزد رو تا به حال نخوندی؟ و منی که تا اون موقع از وجود یه داستان نوجووان معروف در مورد اساطیر یونانی و خدای موردعلاقم بی‌خبر بودم گفتم خیلی زود می‌خونمش! 

جلد اول آتش دزد علاوه‌بر اینکه باعث شد من یه بار دیگه بعد از خوندن کتاب Mythos  به پرومتئوس سر بزنم، و این بار در شکل و شمایل و رفتاری متفاوت، باعث شد بعد از مدت‌ها برم سراغ ادبیات نوجوان. چیزی که حتی وقتی خودم نوجوون حساب می‌شدم هم کم سراغش رفتم. برای همین لذت خوندن این کتاب تو روزهایی که برام پر از چالش برای حل کردن و گره برای باز کردنه، مضاعف شد. 

مشتاقم ببینم که در آینده‌‌ی این مجموعه قهرمان پرومتئوس چه کسیه و من چقدر می‌تونم این امید به انسانیت رو همچنان حفظ کنم!