یادداشت فریبا محمدکریمی

        .
بسم الله...
سخن مرکزی کتاب، «تأثیر اینترنت بر جنبش های اجتماعی» است و اینکه پخش ویروسی افکار فقط با اینترنت میسر است. هرچند کاستلز چهارچوب نظری خوبی را برای جنبش های اجتماعی قرن اخیر ارائه می‌دهد؛ فضا (اینترنت) و مکان را مکمل هم می‌داند؛ معناسازی را که درواقع تفاوت جنبشهای جدید و کلاسیک هستند را در نظر می‌گیرد.
اما کاستلز، عملاً با بزرگنمایی نقش و سهم رسانه، تقلیل‌گرایی می‌کند. مثلاً با تشریح سهم اینترنت در انقلاب مصر، این دگرگونی را محصول اینترنت می داند. در حالی که فقط ۲۶ درصد جمعیت مصری به اینترنت دسترسی داشتند و از این میان تنها ۱۳ درصد کاربران فیس بوک بودند و کاستلز سهم ارتباط چهره به چهره را دست کم، و سایر منطق های روابط اجتماعی (مثل نقش مذهب و اعتقادات مردم ) را نادیده میگیرد.

پ.ن۱: یه اعتقادی هم داره در دستیابی و تحقق دموکراسی، با عنوان "جامعه بی رهبر" که اصلا به نظرم شدنی نیست. حتی تو مثالهای خودش نقض کرده ولی بهش پایبنده 😏 
پ.ن۲: دوتا مقالۀ خوب در نقد کتاب از آقای بهروز گرانپایه و سلامان صادقی‌زاده هست. میتونید مطالعه ش کنید.