یادداشت منتظر 🇵🇸

        اول از همه باید بگم که این کتاب اصلا شبیه بابالنگ دراز نبود.  
اصلی ترین فرقش این بود که جودی یتیم و فقیر تماما در نامه هایش از زیبایی های دنیا تعریف میکرد و بار ها میگفت: نمیدانستم که دنیا آنقدر زیبا است) یا ( زیبایی های دنیا تمام  شدنی نیست) ولی سالی که از اول زندگی اش در رفاه و آسایش بوده با دیدن نوانخانه بسیار منقلب میشه و همین مورد هم بود که باعث میشه آنقدر مدیر خوبی برای نوانخانه بشه ( شاید اگه جودی مدیر میشد آنقدر احساس دلسوزی نمیکرد)  .  
اما باز هم خیلی قشنگ بود.  
یک امتیاز مثبتی که نسبت به بابا لنگ دراز  داشت این بود که سیر پیشرفت داستان جالب و متغیر بود جودی در طی نامه هایش روزمرگی های خودش را میگفت که خیلی تغییر خاصی نداشت ( غیر از چیز  های جدید،  رفتن به ویله کولا و ازدواج با جرویس)  ولی این داستان مدام جذابیت داشت.  البته بابا لنگ دراز یک معصومیت دیگه ای داشت در هر صورت خیلی پیشنهادش میکنم به خصوص برای طرفداران بابا لنگ دراز.