یادداشت فاطمه لیالی

        هرچند با رضا امیرخانی زاویه‌هایی دارم اما همیشه «ذهن»ِ خلاق و «نگاه»ِ عمیق و دغدغه‌مندش را ستوده‌ام. در «جانستان کابلستان» شما صرفا با گزارش یک سفر چند روزه مواجه نیستید. نویسنده وقایع را فقط چون اتفاق افتاده‌اند، روایت نمی‌کند بلکه از بیان کوچک‌ترین نکات، هدف و قصدی مشخص دارد و به دنبال انتقال مفهومی است. در واقع تقریبا هیچ چیز در این کتاب زاید نیست. 
افغانستانی که امیرخانی تصویر می‌کند بسیار شیرین است و هر مخاطبی را حداقل در ذهن و خیال، راهی این همسایه شرقی ناآرام می‌کند. 
شیرین‌تر اما «ایران»ِ جاری و ساری در کلمه کلمه امیرخانی است، حتی در افغانستان. ایرانی که دوستش دارد و ایرانی که دوستش داریم.