یادداشت فاطمه کاردانی

        سی‌و‌هفتمین کتاب سال ۰۴

شاهرخ مسکوب عادت به روزانه نویسی دارد.در هر حال و در هر شرایطی.در کتاب روزها در راهش یکجایی حوالی صفحه ۳۹۶ می‌گوید "بیماری بدی است که با نوشتن فروکش می‌کند.با خودم حرفش را می‌زنم و زهر ظلمی هزارساله را می‌گیرم"
او روزهای پایانی عمر مادرش و روزهای بعد از مرگ او را هم به طور پراکنده روی کاغذ آورده است.این کتاب حاصل جمع‌آوری این روزنوشتهاست که ویژه‌ی مادر نوشته شده بوده که به همت دوست دیرینه‌اش حسن کامشاد انجام گرفته است .

خوشحالم که کتاب را در حالی خواندم که هنوز سایه مادر بر سرم است..