یادداشت مهسا کرامتی

        هراکلس، فرزند میرای زئوس، پسر مردی به نام آمیفتریونه که بستر زناشوئی خودش رو با زئوس شریک شده. اینطور میشه که پسر آمیفتریون، پسر زئوس هم محسوب میشه؛ زئوسی که بارها و بارها به هرا -همسرش- خیانت کرده. در مقابل هرا هم در برابر اعمالش ساکت نمی‌مونده و چون احتمالاً زورش به خودش نمی‌رسیده، انتقامش رو از افراد حاضر در سمت دیگر این ماجرا می‌گرفته؛ از جمله هراکلس، پسر خوانده زئوس و این اون چیزیه که این داستان رو به سرانجام می‌رسونه.
تا پیش از این ما فقط می‌دونیم که هراکلس، قهرمان پرآوازه، برای انجام آخرین ماموریت مردافکنش به هادس -دنیای زیرین- رفته و در این بین، فردی به نام لیکوس در تبای -شهری که هراکلس، پدر، همسر و فرزندانش در اون ساکن بودن- قیام کرده و حکومت رو به دست گرفته و حالا می‌خواد که خانواده اون رو از بین ببره و ماجرا از اینجاست که شروع میشه.

نسبت به نمایشنامه‌های دیگه‌ای که از اوریپید خوندم به نظرم این نمایشنامه یه‌جورایی طولانی‌تر یا کامل‌تر بود. بهتر بگم: چیز بیشتری برای گفتن داشت و احساسات بیشتری رو دخیل می‌کرد (شاید فقط در من). 

در پایان کتاب طبق معمول یادداشتی در ارتباط با این نمایشنامه آورده شده که مفید و قابل توجهه.