یادداشت ᥲv𝗂ᥢᥲ;

        این کتاب، تندبادی است از اعماق جان آدمی که چونان خنجری برّان، پرده‌های نفاق را می‌درّد و زخم‌های نهفته‌ی بشریت را برملا می‌سازد. داستایوفسکی، این نبیِ ادب، یکبار دیگر با مرکب آتشین خویش، دوزخِ درون انسان را به تصویر می‌کشد و در میان حریقِ الم و معصیت، نجات را طلب می‌کند.
هر ورقش، زنجیری است سرد که بر مچ‌های خواننده فرود می‌آید و او را به محاکمه‌ی نفس فرا می‌خواند. چه شگرف! چه اثر عظیمی! این دفتر، آینه‌ای است که نه صورت، که روح انسان را منعکس می‌کند ؛ با همه‌ی قبح‌ها و حسن‌هایش، با تمام شرارت‌ها و طهارت‌هایش.