یادداشت زهره دلجوی کجاباد

        این کتاب را بلافاصله بعد از دیوار آتش خواندم و شاید برای همین اوایل کتاب را به سختی پیش رفتم. احساسم این بود که نویسنده با بردن ماموریت کاراگاه نروژی به استرالیا قصد دارد استرالیا و جاذبه‌های دیدنی و فرهنگ و تاریخ این کشور را برای مخاطب بیان کند و این قصد او بر ساختار داستانی و هنری رمان می‌چربد. جاهایی که همکار استرالیایی کاراگاه دیالوگی طولانی درباره‌ی یکی از افسانه‌های قدیمی یا تاریخ استرالیا را شروع می‌کرد احساس می‌کردم به جای رمان در حال خواندن مقاله‌ای درباره‌ی تاریخ استرالیا هستم اما رفته‌رفته داستان برایم جذاب شد و حتی دیدم دیالوگ‌ها و قصه‌گویی‌های داخل داستان به نحوی با داستان گره می‌خورند.بنابراین در نهایت از خواندن کتاب لذت بردم. اما احساس می‌کنم شاید بهتر هم می‌شد این رمان را نوشت.