یادداشت مجید اسطیری

        اشتباه نکنم چشمه به عنوان رمان چاپش کرده اما هر کی چند صفحه بخونه میفهمه رمان نیست. اما خیلی خوندنی و روون هستش. به شیوه دوم شخص نوشته شده همون طور که از اسمش هم مشخصه و در تمام اثر داره شخصیت محمدرضا پهلوی را خطاب قرار میده.
اطلاعات تاریخی بسیار زیادی در کتاب وجود داره که بعضیشون خیلی موارد ریز و جزئی هستند که نشون از تلاش و دقت نویسنده است ام بعضی شون خیلی لزومی نیست وجود داشته باشند. من البته از این جزئی نگاری خوشم میاد. کلا باید گفت مخاطب اصلیش بیشتر اهالی تاریخ باید باشند تا علاقه مندان به ادبیات داستانی.
اصلا پیش داوری درباره شخصیت شاه توش نیست اما از فضای کلی اثر من این طور برداشت کردم که میخواد به وفور ترس در زندگی و شخصیت شاه اشاره کنه. مدام درگیر یه سری بدبختی و ترس هستش