یادداشت علی عرب‌زاده

        این‌ بخشی از موخره‌ی همین کتاب است:
«سخت‌ترین جنبه‌ی نوشتن این کتاب این بود که هربار درباره‌ی یکی از اصول فیلمنامه‌نویسی در بوطیقا می‌نوشتم، فوراً فیلمی به ذهنم خطور می‌کرد که آن اصل را زیرپا گذشته است... نکته‌ دقیقاً همین جاست: فیلم عمداً از انتظارات بیننده سرپیچی می‌کند و با این کار به موفقیت زیادی می‌رسد...برای این‌که قوانین را بشکنیم باید اول آن ها را بشناسیم... در دنیا چیزی لذت‌بخش‌تر از خواندن فیلمنامه‌ای نیست که قوانین را می‌شکند اما موثر واقع می‌شود. مقصود از مطالعه‌ی اصول این است که شما را انعطاف‌پذیر کند.»
کتاب در آموزش این اصول ناظر به آن‌چه ارسطو نوشته و حتی بیشتر از آن موفق است. زبانش سرحال و مطمئن است و این احتمالاً محصول تجربه‌اش در تحلیل فیلمنامه‌هاست. کار نویسنده همین است تحلیل‌گر داستان. با خواندنش به ارسطو علاقه‌مند می‌شوید چون آن تصور خشک و انتزاعی از او را وقتی درباره‌ی درام حرف می‌زند می‌شکند.
ترجمه هم خوب و روان و بی‌دست‌انداز است.