یادداشت مریم محسنی‌زاده

        نامه‌های جلال آیینه‌ای از روحیات صریح، بی‌پروا و رک و راست او هستند. گاه طنز و خوشمزگی دارد و گاه با تندی کلام، تکه می‌اندازد. این نامه‌ها نشان‌دهندهٔ موضع‌گیری‌های جلال و نفوذ کلام او می‌باشند.
خواندن نامه‌ها می‌تواند کاری کسل‌کننده باشد اما بهترین منبع برای شناخت خودِ واقعیِ نویسنده به‌شمار می‌رود.
از میان نامه‌ها، نامه به نیما دوست‌داشتنی بود. در راستای نقدی که جمالزاده به "مدیر مدرسه" کرده، جلال هم نامه‌ای به جمالزاده نوشته که تندزبانی زیادی دارد. درحالی‌که نقدهای جمالزاده به‌جا و در کمال ادب است، اما نامهٔ جلال رنگ‌وبویی از نیش‌وکنایه دارد.
به نظر می‌آید هرجا داستان‌های جلال زبان تند و تیزتری دارد، انگار به خودِ جلال نزدیک‌تر می‌شود.