یادداشت سامان

        روزها در راه یادداشت‌های روزانه‌ی زنده یاد شاهرخ مسکوب از سال 57 تا 76 هست که یادداشتهای این شخصیت فرهنگی، کتابی غنی و پر ارزش رو به مخاطبان تقدیم کرده که در ادامه در سطح توان و دانش بسیار کم خودم،سعی میکنم در مورد ارزش این کتاب صحبت کنم.
کتاب از آذر 57 و ماه های منتهی به انقلاب شروع میشه.ابتدای کتاب یادداشت هایی از اون دوران پر تلاطم آورده میشه و از امید به تغییر در نوشته های ایشان میخوانیم اما این امید خیلی زود تبدیل به ناامیدی میشه! حدودا 100 صفحه ابتدایی کتاب یادداشتهای ایام انقلاب هست که روایت اون ایام و به طور کلی بزنگاه های خاص سیاسی برای من همیشه جذابیت داشته.  
بیشتر این بیست سالی که در کتاب یادداشتهای جناب مسکوب رو میخونیم،ایشون دور از وطن و در پاریس ساکن هستند.درد غربت و غم دوری از وطن برای ایشانی که وطن دوست هستند به خوبی در لا به لای نوشته هاشون مشاهده میشه.نوشته هایی که رنگ و بوی صداقت داشت و از ریا به دور بود. 
 از نکات بسیار جالب کتاب رابطه شاهرخ مسکوب با دخترش غزاله است.چقدر دلنشین،چقدر عاشقانه، چقدر لطیف و چقدر خواندنی بود.غزاله خانم که یکی دو سال قبل انقلاب به دنیا میاد در نوشته های مسکوب نقش پر رنگی داره و ما از کودکی ایشون تا زمان بیست ساله شدنش از رابطه خوب او و پدرش میخونیم.شیرین زبانی های غزاله وقتی سن کمی داره و قربون صدقه رفتن های او و پدرش برای همدیگه، واقعا برای من یکی بسیار شیرین و دلنشین بود.
در طی این سالها ما احوالات درونی آقای مسکوب رو در خلال یادداشت‌ها میخونیم.احوالاتی که غم بر اون چیره شده و چنان مسکوب این غم درونی به زیبایی توصیف میکنه که هر زمان در کتاب به این قسمت ها میرسیدم بعد از خوندن چندین خط،کتاب رو میبستم و غرق میشدم و البته اینکه یکی تونسته عمیق ترین احساسات غم و اندوه خودش رو به این شکل توصیف کنه،برام خیلی جالب بود. انگار مسکوب به عمیق ترین قسمتهای احساس آدمی شیرجه میزنه و هر چه آنجا رو میبینه به خوبی توصیف میکنه.هم شیرجه زن قهاری است و هم توصیف کننده ماهری.پس نتیجه حتما خواندنی خواهد بود.
یکی از بخش های بسیار خواندنی کتاب نظر جناب مسکوب در مورد تجربه خواندن و دیدن آثار هنری است.فیلمها و تئاتر هایی که دیدند و نمایشگاه های نقاشی که تماشا کردند.از طرفی ایشون یه شخصیت کتاب خوان عاشق کتاب بود که در طول این یادداشت ها بارها و بارها نظراتشون رو در مورد کتابهای مختلفی که مطالعه کردند، نوشتند و این نظرات به نظرم این کتاب رو بسیار غنی کرده.برای همه ماهایی که کتاب دوست هستیم،خیلی از مواقع یکی از علایقمون خواندن نظرات دیگران در مورد کتابهاست.حال یک شخصیت بزرگی مثل مسکوب در این کتاب میاد در مورد چندین و چند کتاب نظراتشو میگه.نظراتی که بسیار صریح و بی تعارف ذکر شده.آثار دولت آبادی و گلشیری، کوه جادوی توماس مان، در جست و جوی زمان از دست رفته و کلی کتاب دیگه که مسکوب اونها رو خونده و ما در کتاب از نظرات مسکوب در مورد اونها آگاه میشیم که برای من یکی بسیار جذاب و خواندنی و پر نکته بود.نگاه ژرف و عمیق مسکوب به کتابها نشان از هوش و سواد بالای او در زمینه کتاب خوانی است که خوشا به حال ما مخاطبان که میتونیم همچین نظراتی را بخوانیم.
از نظر احساسی کتاب رو بسیار دوست داشتم و علاقه بسیار زیادی بهش پیدا کردم و برای من تبدیل به یکی از بهترین تجربه های مطالعاتی ام شد.در این روزهای گرم تابستان، این کتاب برای من یک نوشیدنی گوارا بود که تشنگی ام رو رفع کرد. !