یادداشت هانیه بیضایی

        پوشکین ادبیات را برای ادبیات می نویسد و پس از آن ادبیات را برای واقعیت خلق می‌کند.
بسیار جالب بود که یک اثر تراژیک قرن هجدهمی آن‌قدر واقع گرایانه مرقوم شود‌.
در تراژدی پوشکین قربانیان به حق خود مستقیم نمی رسند و از پایان های خوش لزوما خبری نیست.
پوشکین بیشتر با قلم ادیبانه اش واقعیت را نمایان می کند.
از طمع کاری و تجمل پرستی می نویسد که زندگی هایی را سیاه و نابود میکند و چگونه می شود این نابودی هارا جبران کرد؟ در داستان نویسی پوشکین خبری از رسیدن ها پس از ناکامی نبود به همین علت زندگیت برایتان کمی سیاه تر به نظر می رسد.
پوشکین و دوبرفسکی خواندن برای من شروع مسیر جدی خواندن ادبیات روسیه است.
برای شروع فکر میکنم گزینه مناسبی بود اما در ادامه توقع خواندن کتاب های پیچیده تری را از خودم دارم.