یادداشت حسین

        برای من، نشستن پای صحبت آدم‌ها وقتی که دارند داستان زندگی‌شان را می‌گویند، همیشه بی‌نهایت جذاب است. کلی لذت بردم از ریز و درشتِ اتفاقاتی که برای نویسنده که انسان‌شناس پزشکی قانونی است پیش آمده. بیشتر از همه چیز، میزان شور و علاقه‌اش به کاری که در طول زندگی انجام داده برایم تحسین‌برانگیز بود. در نهایت هم خواندن از شیوه نگریستن نویسنده به مرگ در فصل آخر برایم تسکین‌بخش و ستودنی بود:
دلم نمی‌خواهد آن‌قدر سریع بمیرم. در خواب هم نمی‌خواهم بمیرم. من مرگ را آخرین ماجراجویی خود می‌دانم و دوست ندارم این فرصت از من دریغ شود. هرچه باشد فقط یک‌بار می‌توانم تجربه‌اش کنم. می‌خواهم مرگ را بشناسم، صدای آمدنش را بشنوم، لمسش کنم، طعمش را بچشم، هجومش را با حواس پنجگانه‌ام تجربه کنم و در آخرین لحظات، تا جایی که برای یک انسان ممکن است، درکش کنم. زندگی‌ام از آغاز به سمت این واقعه حرکت کرده، می‌خواهم صندلی‌ام در ردیف اول باشد و نمایش را از نزدیک ببینم…

پ.ن: ترجمه و ویراستاری واقعا کیفیت خیلی خوبی داشت.