یادداشت بُشـریٰ؛

        خیلی دوستش داشتم
خیلی فراتر از خیلی!
کلا کتاب ها و قلم امیرخانی را دوست دارم
″منِ‌او″  که جای خود دارد!

شاید خیلی از زیبایی و تاثیر جملات لازم نباشد بگویم.
در عوض شدنِ راوی چیزی که برایم جالب بود 
این بود که گاهی علی نمی گذاشت نویسنده هرچه دلش می خواهد بگوید! برخلاف خیلی کتاب ها که نویسنده انگار اصلا بعضی موقعیت  ها را به وجود می آورد که برود روی منبر و سخنرانی کند در منِ او انگار افسار قلم نویسنده یک جاهایی دست علی بود!

فقط پایانش توی ذوق می‌زد...