یادداشت سارا ایمانی

        راستش این کتاب یه چیزی تو مایه‌های لگد تو صورت آدمه. 
اصلاً دنبال پیچیدگی و روایت شاعرانه نیست؛ همون اول کار چاقو رو در میاره، می‌ذاره رو گلوت. 
بیشتر از اینکه یه رمان باشه، انگار گزارش زنده‌ی یه جنایتیه که همه دیدن ولی هیچ‌کس هیچی نگفته.
واقعاً ترسناکه وقتی می‌فهمی اون هیولاها خودِ ماییم… 
اگر که شرایطش پیش بیاد...