یادداشت -اخگر

        کتاب "امیلی در نیومون" رو تموم کردم. یعنی هر چی از زیبایی کتاب‌های ال ام مونتگمری بگم کم گفتم. شخصیت‌پردازی و فضاسازی عالی. شخصیت‌های باورپذیر و عزیزی داره واقعا. با امیلی دختری دوست‌داشتنی، باهوش و مستقل همراه میشی تا داستان زندگیش رو پیش ببری. دختری غمگین اما قوی که باید با خانواده‌ای زندگی کنه که حتی نمیدونسته وجود دارن. خیلی قلم ال ام مونتگمری رو دوست دارم. دلم می‌خواست خودم توی بِلِر واتِر زندگی می‌کردم و با امیلی دوست بودم. کشش داستانی خوب بود و اصلا خسته‌کننده نبود برام. خاله الیزابت سختگیر اما دوستدار امیلی، پسرعمو جیمی بانمک و دوست‌داشتنی و خاله لورا عزیز و مهربون همگی امیلی کوچک رو در خانوادشون می‌پذیرن و هر کدوم در زمینه‌های مختلف پرورشش میدن. کتاب‌های ال ام مونتگمری سرشار از درس زندگی هستن. بنظرم انقدر شخصیت‌ها باورپذیر هستن که تو خودتو داخل یکی از اونها می‌بینی و دوست داری ببینی عاقبت اون شخصیت چی میشه. دوست داری ببینی اون شخصیت چه تصمیماتی برای زندگیش می‌گیره. خیلی از کار امیلی خوشم اومد که اتفاقات زندگیش رو به صورت نامه برای پدرش که فوت شده می‌نوشت و دلم میخواست باهاش گریه کنم. لحظه‌ی خداحافظی با پدرش واقعا ناراحت‌کننده بود اشکم رو درآورد. از شخصیت امیلی بیشتر از آنی شرلی خوشم میاد چون بنظرم یه دختر قوی و غمگینه و حرفای دلش رو به قلم میاره و این برام جالب و زیبا بود. گوینده واقعا صدای زیبا و آرامش‌بخشی داشت و خیلی لذت بردم از خوندنشون. خیلی دوست داشتم نسخه فیزیکیش رو داشته باشم حیف نشد. واقعا به علاقه‌مندان آن شرلی پیشنهاد میکنم این کتاب رو بخونن.🍒