یادداشت صادق شریفی

        این کتاب تاریخ را روایت نمیکند، بلکه تحلیلی پیش می‌رود. وقایع مهم تاریخی (مثل جنگ ایران و عراق)شاید در دو خط توصیف بشوند. و این نکته ی مثبتیست چون داستان تاریخ ایران مدرن را کمابیش همه شنیده ایم.
نکات تازه این در این کتاب آموختم. یکی درک بهتری از دوران قاجار بود و اینکه حکومت مرکزی اساسا قدرت فراگیری نداشت. حتی در زمان ناصرالدین شاه حوزه حکمرانی شاه و دربار به مرکز و اطراف آن محدود میشد. یک ایران متحد زیر یک لوای واحد از زمان رضاشاه معنا پیدا کرد. با این اوصاف تازه فهمیدم چرا شاهی برای مسافرت خارج از یک بانک انگلیسی یا روسی مجبور به استقراض می‌شده. و دیگر اینکه چرا ارتش ایران در شهریور بیست هیچ مقاومتی در برابر قوای متفق نداشت. چون اساسا توان این کار نبود. 
نکته های دیگری از این دست هست که کتاب را خواندنی می‌کند.
البته کتاب گاهی اشتباهاتی دارد که وقتی آنها را می‌بینی دلت می‌لرزد که نکند در بین مطالبی که خوانده ای و آموختی هم اشتباهاتی بوده باشد. اشتباهاتی در این حد که جایی گفته است حبیب الله عسگر اولادی ، برادر وزیر بازرگانی بوده است. در حالیکه خودش وزیر بازرگانی بوده است.
در مجموع کتابی خوش خوان و مفید است.