یادداشت آذر دخـت

        یحیی سنوار را تا قبل از شهادتش آنچنان نمی‌شناختم اصلا به ذهنم هم نمی‌رسید که یک چریک مبارز قلم به دست شود،اما چه از خط نوشته ها ماندگارتر برای بیان برخی حقایق و جان فشانی ها،نباید از  نقش هنر و نویسندگی و اثر آن غافل شد،خارو میخک را جز روایت حقیقت نمیبینم اینکه شرح زندگی خود سنوار باشد هم درش شکی نیست،چونکه جزییات فرهنگ و زیست اجتماعی زمانه خودش را به نحوی بیان کرده که انگار خود نویسنده دارد زندگی نامه اش را به شیوه ای داستانی روایت می‌کند. یک چیزی که در کتاب به چشمم آمد اختلافات رهبران گروه های مختلف فلسطین قبل و بعد از انتفاضه بود که این موضوع در همان خانه چند نفره احمد هم نمایان بود ،هر کدام از برادرها درگیر گروهی بودند و تفکر خود را حق می‌دانستند.
که نویسنده اینجا ابراهیم را نماد مقاومت معرفی می‌کند ،و تاثیرش از شخصیت ابراهیم بیش از برادران خودش بوده.