یادداشت آروشا دهقان

        من این کتاب رو چند سال پیش خوندم (چند بار) و به جرات می‌تونم بگم که یکی از بهترین رمان‌های تاریخیه. زبان، پیشبرد داستان و شخصیت‌پردازی عالیه.پس  به کسانی که رمان-تاریخ دوست دارن پیشنهاد می‌کنم که این کتاب رو بخونن. به کسانی که دوست ندارند هم پیشنهاد می‌کنم چون بسیاری رو دیدم که با خوندنش نه فقط به رمان تاریخی که کلا به تاریخ علاقه‌مند شدن. 
پس در یک کلام، طیفی که بهشون پیشنهاد می‌کنم شامل همه‌ست. 😊
بخش عاشقانه‌ی کتاب که عمده‌ی قسمت داستانی رو شامل میشه بسیار خوب دراومده و کاملا تونسته اون وظیفه‌ی عمده‌ی جذاب کردن تاریخ رو به انجام برسونه. 
اما...
من دوتا مشکل بزرگ با بخش تاریخی این کتاب دارم
نخست این که به گواه همه‌ی تاریخ نگاران،کورش بزرگ تنها یک همسر داشتن و همه‌ی پنج فرزندشون هم از همون یک همسر بودن. حالا کتزیاس گفته نام این همسر آمیتیس بوده بقیه‌ی تاریخ نگارها گفتن کاساندانا بوده. اما هیچ کس نگفته که کورش بزرگ دو همسر داشتن. خب نویسنده اومده آتوسا و خواهرانش رو از مادری متفاوت با کمبوجیه و بردیا گفته که اصلا نفمیدم چرا و چه لزومی داشت.
مشکل دومم اینه که بخش‌هایی که درباره‌ی شاه کمبوجیه گفته میشه، خیلی بی‌رحمانه و اغراق‌آمیزه. نوشته‌های هرودوت هزاربار اغراق آمیزتر شده و در کتاب اومده. در حالی که یافته‌هایی مانند تندیس اوجاهورسنه، سنگ آرامگاه گاو آپیس و... حتی درستی گفته‌های هرودوت درباره‌ی شاه کمبوجیه رو هم زیر سوال میبره و یه جورایی ردشون می‌کنه. درباره‌ی این که شاه کمبوجیه واقعا چه کسی بوده، نوشته‌های یوزف ویسهوفر خیلی سودمند هستن. پیشنهاد می‌کنم که خونده بشن. چندتا مقاله هم هست که سر فرصت و در یک پست خلاصه‌شون رو می‌نویسم. این شاه بزرگ، باید اونجوری که بوده به مردم شناسانده بشه نه اونجوری که دشمنان ایران خواستن.